Thursday 6 April 2017

çocuğum yemek yemiyor...

Şunu şuraya yazayım da uçmasın sözlerim gibi... 

Küçük çocuğu olan annelerin düzenli olarak kullandığı cümlelerden biridir. Sanırsın çocuklarımız bir deri bir kemik dolaşıyor. Günlerce aç aç duruyorlar. Yazıık.
Oysa gerçek böyle değil. Siz de eğer çocuğunuzun yemek yemediğini düşünüyorsanız şu listedekilerden birisi size uyuyor mu diye bakın, eğer uyuyorsa muhtemelen yanlış düşünüyorsunuz :) 
1-Çocuğum hiç yemek yemiyor ben de kek, börek yapıyorum; bir tek onları yiyor. 
2-Çocuğum kendisi yemiyor, hep ben zorla yediriyorum. 
3- Çok yemek seçiyor, yaptığım yemeklerin hepsini yemiyor.
4- Sadece bir tabak yemek yiyor, pilav varsa sebze yemiyor. 

Listemizi yaptığımıza göre bunları tek tek irdeleyelim.

1-Şekerim ben olsam ben de istediğimi yeme şansım varken daha az sevdiğimi yemem. Ooh gelsin börekler, gitsin kekler. Az ağlarsam çikolata şeker de yanı başımda yerini alır nasılsa :) 

2-Demin belirttiğim gibi ben de olsam "armut piş, ağzıma düş" derim ne var bunda. Yedirsin annem, istemezsem kapatırım ağzımı, deviririm tabakları. İstediğimde ağzımı açmam yeterli. Zaten ben yesem üstümü kirletirim annem kızar, iyisi mi yedirsin keyfince.. 

3-Biz ailecek pek yemek seçen insanlar değiliz ama her şeyi de yemiyoruz sonuçta. Her insanın ağız tadı ayrıdır. Bizim eve brokoli girmez çünkü yiyen yok, denedim çocuklar da beğenmedi. Hiç patlıcan yemeyen oğlum geçen gün bi kaç tane attı ağzına. Ben genelde çocukların yemeyeceğini bildiğim şeyler pişirdiğimde onlar için de ayrı bir şey yaparım. 

4-Bizimkiler de pilav, makarna tercih edebiliyor. Ben her yemeği ortaya koymam öyle, önce herkes çorba veya sulu yemeği yiyecek az da olsa. Genelde bir tabak yemek yetiyor çocuklara veya iki küçük tabak. Minicik gövdeleri var ve 3 öğün 3 tabak yemek zorlar bence. 

En çok uyguladığım yöntem, yemeyen yemesin. Öğlen yemeyen akşama çok güzel yiyor, arada sadece meyve yiyorlar ve açlıktan ölmüyorlar. 
Vaktim olursa daha çok özeniyorum, oğlum neredeyse her sabah krep istiyor, gerçi iki günlük yapıyorum bir kerede, zira daha az olmuyor. 
Geçen gün ikindi vakti yediği için akşam yemeği yemeyen oğlum, sabah da biraz geç kalkınca "anne çok acıktım" dedi. Elleri titreyerek oturdu sofraya ama yiyince geçti :)
Çocuklarım oturmaya başladıktan sonra kendi kendilerine yemelerine hep izin verdim. Önceleri çok kirli çamaşır, salçalı surat vb temizlesem de, 1-2 yaşından itibaren yanıma oturarak kendi yemeğini yiyen çocuklarım olması beni hep gururlandırdı. Tabii ki, aralarda tercih etmedikleri yemekleri tıktım, az yediklerinde destek oldum :)
En problemli dönemleri diş çıkarma ve hastalık zamanlarıydı. Yine kendinizi örnek alın, dişiniz delice ağrıyorken, yemek yiyebilir misiniz? 
Koyun tabağı kaşığı önüne, eninde sonunda yiyecektir. Bir günde olmasa da bir ara olur yani. 

önemli not: Çocuğunuz 2 gün sadece su içerek ayakta kalabiliyor ve yine de yemiyorsa, büyüme grafiklerinin en alt çizgisinden daha zayıf ve/veya kısaysa; bir uzmana başvurma zamanı gelmiş olabilir. 

Son olarak şunu da belirteyim de sonra sorun olmasın: doktor, diyetisyen, uzman filan değilim. İki çocuk annesi, epey okumuş, dinlemiş, deneyimlemiş birisiyim sadece.